امروزه مفهوم Enterprise 2.0 که مبتنی بر قابلیتها و فناوریهای WEB 2.0 شکل می گیره توی دنیا خیلی جدی مطرحه. ارکان و بخشهای اصلی این نوع Enterprise مفاهیم نوینی هستند که بر پایه نسل دوم اینترنت یعنی اینترنت بین افراد تعریف می شن. اگر نسل اول اینترنت رو اینترنت بین صفحات بدونیم، نسل دوم، اینترنت بین افراد هستش که تبلورش ایجاد شبکه های اجتماعی مثل فیس بوک و ... هستش و الان حتی نسل سوم اینترنت و بالتبع اون Enterprise 3.0 رو اینترنت اشیاء تعریف میکنند. که توی این نوع اینترنت این اشیا هستند که توی شبکه با هم قرار می گیرند و تعامل می کنند مثلا موتور اتوموبیل شما به کمپانی سازنده اش متصل میشه و از طریق نرم افزار عیب یابی،عیبش رو پیدا میکنه و اگه بشه بصورت تنظیم نرم افزار مشکل رو حل کرد خودش برنامه رو دانلود می کنه و خودش رو تنظیم می کنه و مشکل حل میشه. Enterprise 2.0 در واقع شکل گیری شبکه هایی برای ثبت و به اشتراک گذاری اطلاعات و دانش بصورت غیر رسمی در سازمانها است که در خلال اون دانش و اطلاعات بصورت غیر رسمی و غیر ساخت یافته شکل و ساختار پیدا می کنه. نمونه های این نوع سازمانها، سازمانهایی هستند که افراد اطلاعات رو در ویکیها و وبلاگهای شخصی ثبت و تگ گذاری می کنند و بدین ترتیب مجموعه غیر ساخت یافته ای از اطلاعات پدید میاد که میشه از اون استفاده کرد به نفع سازمان. مسأله ای که وجود داره اینه که در این نوع از سازمان، تعاریف و مرزهای رسمی و سنتی سازمانی تغییر می کنه. فرض کنید اطلاعات سازمانی توی بلاگ شخصی یکی از کارمندان آزادانه ذکر بشه در صورتی که سازمان نخواد اون اطلاعات به یک مشتری یا رقیب یا هر کس دیگه ای برسه. یا مثلا اطلاعات راجع به افراد با نفوذ سازمان منتشر بشه. خوب شکل مدیریت و هدایت این سازمانها متفاوت هستش و باید باشه. در اینجا این مسأله مطرح میشه که اصولا معماری Enterprise 2.0 چجوری باید انجام بشه. آیا از همون ارکان معماری سازمانی معمولی میشه استفاده کرد یا چارچوب و مفاهیمش متفاوته. این ایده یکی از دوستان خوبم اقای احمدی بود. به هر حال این موضوع جای کار زیاد داره و حتی در شکل جدیدتر Enterprise 3.0 شیوه معماری چجوری میشه؟ اگر علاقه مند باشید می تونیم روی این موضوعات بحث کنیم.
اشتراک در:
نظرات پیام (Atom)
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر